Wat De Wind Brengt

 

Wat.De.Wind.Brengt

Tekenaar: Martin Jaime
Scenarist: Martin Jaime
Uitgever: Dupuis

1916. Moskou is steeds meer in de ban van het prille communisme. De tsaar laat zijn politie de ene betoging na de andere neerslaan. Op een van deze protestmarsen verkoopt Aleksandr, een halfwassen student geneeskunde, een militair een forse klap. Uit zelfbescherming stuurt zijn professor chirurgie hem naar een godvergeten ziekenhuisje in de barre Oeral. Samen met een zielig hoopje verpleegkundigen moet hij er het wetenschappelijke licht laten schijnen in het door bijgeloof geteisterde dorpje. Is het Jaga, de heks? Of Stribog, de god van de winden? Of zijn het de Strigoi met hun sadistisch geschreeuw? Feit is dat niemand zich buitenshuis waagt als de ijskoude wind langs de houten hutten schuurt. Wie het wel doet, wordt teruggevonden met opengereten ingewanden. Enkel dokter Aleksandr, die door de norse dorpelingen angstvallig gemeden wordt, laat zich niet binnenhouden.

Wat de Wind Brengt is een gewaagde mix van horror en een stationsroman. Enerzijds is er de kille, beangstigende sfeer die zo weggeplukt lijkt uit Tim Burtons Sleepy Hollow. Anderzijds is er het platgetreden Vijf TV-verhaaltje van de jonge dokter die zich maar niet kan integreren tot hij een geslaagde operatie uitvoert. Gelukkig bespaarde Jaime Martin ons een Grey’s Anatomy-romance en mocht de knappe verpleegster haar gewone zelf blijven. Wat deze nieuwe Vrije Vlucht wel absoluut de moeite maakt, zijn de tekeningen van de jonge Spanjaard. Zwevend langs de twee Zwitsers Tirabosco, Frederik Peeters en zijn landgenoot Rubèn Pellejero wisselt hij dikke inktstrepen af met fijne ingekleurde lijntjes. Hierdoor geeft hij elk personage een eigen kleur en accent. Dokter Aleksandr is een onbeschreven blad en ziet er even glad en open uit. De dorpelingen verzwelgen haast in rimpels en miserie. Maar ronduit knap is hoe hij de oude huishoudster Csenja laat bewegen in het verhaal. En dan is er die continue vrees weergegeven door de wind die onguur loeit doorheen het verhaal. Zijn witte, blauwe en andere vale kleuren doen je spontaan naar een wollen sjaal grijpen.

Dit jaar bestaat de prestigieuze Vrije Vlucht-collectie twintig jaar. Van ons mag Jaime Martin zeker nog terugkeren. Misschien kan dit al met Hard Times, zijn pas afgerond verhaal over de jaren dertig in de VS, ten tijde van de recessie. Naar eigen zeggen een schitterend scenario van de al even excellente schrijver Wander Antunes. We zijn graag geneigd hem te geloven op zijn woord.

___________________________

___________________________