Waar De Mieren Heen Gaan

Tekenaar: Plessix Michel
Scenarist: Gall Frank le
Uitgeverij: Casterman

Wat moet een Marokkaanse man doen die zijn leven lang, eenzaam, in de dorre verlatenheid van de woestijn, ver van de bewoonde wereld, een kudde geiten hoedt? Met enkel die geiten in hun zachte, volle wollen vachten als gezelschap, ver van mensen, andere mannen, vrouwen,… Wat moet zo’n man? We weten niet waar jij of sommige mannen in dat geval aan zouden denken, maar deze man beslist om op hadj te gaan (de verplichte bedevaart naar Mekka) en zijn kleinzoon uit de stad te halen om hem op te volgen. Saïd (wat ‘de gelukkige’ betekent) heeft dat geluk dus. Hij hield toch al niet van school en stelde zich, als woestijnfilosoof in de dop, al levensvragen als: waar gaan de mieren heen? Wij zouden denken dat zo’n kolonne mieren naar die jampot in de voorraadkast trekt, of naar dat halve muizenlijkje achtergelaten door de poes op het terras, of maden verzamelt uit een boom en steeds keurig de kortste weg terug volgt naar hun nest. Maar Saïd vermoedt dat de mieren gezamenlijk, in onafgebroken en (rond hindernissen) bochtige paden doelbewust één richting uitgaan en het is zijn voornemen uit te zoeken naar waar, als hij tenminste durft hen te volgen, of zijn geiten alleen kan laten. En wat is zijn eigen doel? Waarheen leidt zijn pad? Of naar wie?

Je merkt het: deze parabel bulkt van de symboliek en levenswijsheid, en van een snuifje magie (zoals dat hoort in Oosterse sprookjes: de auteurs knipogen zelfs expliciet naar andere sprookjes). Kon het ook anders met een auteur als Frank Le Gall, die in zijn Theodoor Cleysters-reeks wel vaker diepzinnig de magisch-realistische toer op ging. In dit verhaal clashen traditie met moderniteit, klein met groot, liefde met hebzucht. Michel Plessix, die eerder met zijn Wind in de Wilgen-bewerkingen en het daaropvolgende Wind in de Woestijn de ideale pen heeft voor dit soort romantiek, staat garant voor altijd boeiende tekeningen, een geloofwaardige mix van sprookje en werkelijkheid… en aantrekkelijke geiten! We moeten dringend weer eens wat meer onder de mensen komen in plaats van strips te lezen…

___________________________