Verfallstad

Tekenaar: Griffioen Pascal
Scenarist: Griffioen Pascal
Uitgeverij: Oog & Blik, Ramp records

Dit onzinnige sprookje is geschreven door Def P, rapper en tekstdichter van de Amsterdamse band Osdorp Posse. Samen met negentien andere columns is het opgenomen in het album Verfallstad (uitgegeven door Ramp Records/Oog & Blik). De andere helft is gevuld met strips. Op de linkerpagina’s staan de praatjes, op de rechterpagina’s de plaatjes.

Tegenover het strontvliegensprookje heeft Def P bijvoorbeeld een strip getekend over een ontmoeting in het park tussen een omaatje en een seriemoordenaar (zo ziet ie er tenminste uit). De seriemoordenaar vertelt het omaatje dat hij bloedgeil wordt van ‘duifies voere’ en verkracht vervolgens een van de rondfladderende beesten. ‘Dierenbeul!’, schreeuwt het oude mens, en de dierenbeul werpt tegen: ‘Ruimtelijk denken, opoe! Als er een ei uit ken, ken er ook een lul in!’ Waarop omaatje haar rok optilt, een ei legt en zegt: ‘Kom jij dan maar even bij opoetje, dekhengst!’

Je zou voor dit genre een mooie kunsthistorische term kunnen bedenken, iets in de trant van sadistisch nihilisme. Maar er zijn ook strips bij die een tikje minder grof zijn. Er wordt zelfs gefilosofeerd over kunst en werkelijkheid in een verhaal dat samen met de graffiti-artiesten Juice en Quinte is getekend.

Hierin slentert de hoofdpersoon over het trottoir langs heftig beschilderde muren terwijl hij zich afvraagt of iemand hem kan duidelijk maken wat echt is, en wat onecht. Op dat moment komt er om de hoek een stripfiguur aangewandeld, niemand minder dan Joop Klepzeiker. De kans dat Klep hem uit de droom kan helpen is klein.

In het voorwoord van het album meldt Def P dat de meeste stukjes en stripjes eerder zijn verschenen in de bladen Highlife, Zin, EssensieE en Rocksound. De toon die hij daarbij aanslaat is ronduit verontschuldigend (‘Mocht ik ooit nog eens aan zoiets beginnen dan wil ik het zeker beter doen’), en zoveel bescheidenheid zijn we van ’s lands beste rapper niet gewend.

Ook de omslagtekst van Verfallstad is opmerkelijk relativerend van toon. Het boek is ‘amateuristisch van opzet en puur voor de liefhebberij’, deels gevuld met ‘vage humor’ en ‘een leuk extraatje voor de Nederhopfan’. Je zou bijna zeggen: nou, laat dan maar zitten. Maar dat is te weinig eer voor dit undergroundalbum. Dat er nu een stripversie bestaat van de Nederlandse hiphop-cultuur is om te beginnen al interessant, en de combinatie van graffiti-pieces en gagstrips levert fraaie en nieuwe beelden op. Misschien kan in een volgend album een gastoptreden worden verzorgd van die andere grofgebekte nihilist, Haagse Harry?

___________________________