Polstar

 

Polstar

Tekenaar: Léturgie Simon
Scenarist: Léturgie Jean
Uitgever : (Treize étrange)

2060. De Drie Wijzen regeren met ijzeren hand over Metapolis. Aan de ene kant beschermen ze het gepeupel tegen de onbekende groene zone die de betonnen torengebouwen omsingelt. Aan de andere kant terroriseren ze hun inwoners, ontvoeren hun kinderen of moorden eens een wijkje uit. Om elk potentieel gemor van het volk in de kiem te smoren, hebben de Wijzen hun eigen vijand gecreëerd. Hun marionet, genaamd de Baars, wint in geen tijd de sympathie van het volk. Zo ook van het kleine opdondertje Nicolas Polstar. Maar toen de lokale John Difool op een avond thuiskwam, vond hij zijn couveuse, zijn twee kinderen en zijn vrouw in stukken gereten terug. Op de muur stond het teken van de Baars gekrabbeld.

Wie denkt met Polstar een gezapig grappig stripje terug te vinden in de trant van opvolger Spoon En White, Violine of andere Cotton Kids zal hier fors verschieten. Vader Jean Léturgie had duidelijk even genoeg van de dwaze vriendelijkheid van Rataplan en schreef een bloedrode cynische Rambo – strip. Om de rondvliegende hersens lekker vanuit kikvorsperspectief te kunnen tekenen, ontleende zoon Simon Conrads antiheldje Bob Marone. Het resultaat is een prima strip die het niet moet hebben van wonderlijke tekeningen, tekstuele spitsvondigheden of een baanbrekende pagina – indeling. Neen, de buitenkant ziet er braaf klassiek uit, maar onderhuids zit een geslaagd, goor verhaal dat je bij het nekvel grijpt. Toch een minpuntje. Naar analogie met Olrik signeert de Baars (“Le Mérou” in het Frans) zijn acties met een M. Voor ons mocht deze dyslectische Baars dus gerust een Makreel zijn… Maar genoeg spijkers gevist op laag water. Polstar is opnieuw een binnenkopper in de geslaagde collectie Rebel. En voor wie niet graag vetgedrukte koppen leest, herhalen we het nog even. Dit is gewoonweg goed.

___________________________

___________________________

___________________________