Orbital

Tekenaar: Pellé Serge
Scenarist: Runberg Sylvain
Uitgever : Dupuis

Mei 2278. 120.000 afgevaardigden uit alle delen van de wereld komen bijeen in Praag voor een propagandeske proformastemming. Nog even en de mens wordt het 782ste volk van de interplanetaire confederatie. Twee minuten later vernietigt een raket van een isolationistische terreurbeweging het congrespaleis. Van de weeromstuit stemmen de overgebleven aardse leiders voor het integratiereferendum! De duizendjarige universele ruimtetechnologie wordt gedeeld met de ‘boerkes’ van de aarde.

Een paar jaar later. De aarde toonde zich weer van haar beste kant en bezet illegaal de mijnplaneet Sandjarr. De situatie escaleert, de confederatie vernietigt de aardse mijnmilities en aardlingen worden de voetveeg van het heelal. Tot vandaag. Caleb Swany mag toetreden tot de IDD, het selecte kransje van diplomatieke agenten in dienst van de confederatie. Zijn eerste missie: gevluchte aardse mijnkolonisten dwingen hun geconfisceerde maan op te geven.

Deze sf-strip is eindelijk nog eens een oerdegelijke klassieke strip. Lappen tekst die je moet gelezen hebben, maar die automatisch een sfeer creëerden om U tegen te zeggen. Kopje erbij houden, dus. In het begin voelen de dialogen soms ouderwets aan (kinderen zullen ook binnen 250 jaar heus niet zo moeilijk praten), maar op het eind zit het ritme wel op warpsnelheid en wil je direct het vervolg geteleporteerd zien. Het charmante van deze strip is zijn vertrouwd coherent universum. Het is één groot eerbetoon aan alle gekende sf-strips. Het zwarte ei van De Incal, de aardse legerkostuums en buitenaardsen van Bilal, de ruimteschepen uit De Technovaders, de Jävloden figureren ook in Konvooi, de confederatiedirecteur kennen we uit Ravian,… maar nergens stoort het. Integendeel. Om de leesbaarheid nog te vergroten, heeft iedereen in dit heelal trouwens twee armen en twee benen. Dat schept een band. De toegankelijke tekenstijl van meubelmaker en voormalig Ubisoft-gamedesigner Serge Pellé charmeert ons trouwens enorm. De somptueuze decors en de grijze artisanale inkleuring versterken alleen maar de lege Simon-achtige koppen. Hun leegheid krijgt en verdient al je aandacht. Ongelooflijk knap dat zelfs een detailloos leeg Roswell-hoofd als dat van Mezoke, Calebs partner, je de hele strip in de ban houdt. Binnen een paar maand verschijnt deel 2, maar Orbital is alvast goed begonnen om zijn ereplaats in de Spotlight-collectie te verdienen.

___________________________

___________________________