Odyxes

Tekenaar: Lejeune Steven
Scenarist: Pelinq Christophe
Uitgeverij: L

Die Fransen toch! Ze slagen erin om de productie en verkoop van pastis op een zeer aanvaarbare en amusante wijze binnen te smokkelen in een strip die zich afspeelt in het oude Griekenland en haar buurlanden. Voor ons ligt Odyxes 1. Geen spin-off van Lanfeust deze keer, wel een gloednieuwe setting in het oude Europa.

We maken kennis met Odyxes, kapitein van een vloot Griekse triremen en het alter ego van Oscar Rimbaud, arts in opleiding in het Parijs van de eenentwintigste eeuw. In een eerste verhaallijn dient Odyxes na een storm met de restanten van zijn vloot beschutting te zoeken in de Egyptische haven Avaris. Zijn schepen dienen opgekalefaterd te worden en dat kost geld, veel geld. Vermits het verkopen van een van zijn schepen geen oplossing biedt, heeft Odyxes het lumineuze idee om pastis te gaan brouwen. Maar dat brouwsel levert hem moeilijkheden op met de plaatselijke potentaat Pturah en brengt hem in de gunst van de farao. De tweede verhaallijn beschrijft hoe Oscar door toedoen van de mysterieuze schoonheid Hélène — met Harry Potter-uil — als tijdreiziger omstreeks 2000 voor Christus zijn avontuur beleeft.

Odyxes biedt een klassiek uitgangspunt, maar is uitstekend in beeld en taal gebracht. Steven Lejeune kan zowel een operatiekamer in een Parijs ziekenhuis, het dagelijkse leven in een vroeg-Egyptische haven als een vechtpartij zeer geloofwaardig tekenen. Als lezer neem je echt deel aan het verhaal. En dat is natuurlijk ook de verdienste van Christophe Arleston. Zijn derde Tykko vonden we minder, maar Odyxes is opnieuw een grand cru. De twee verhaallijnen worden perfect door elkaar verweven, er zijn heel wat leuke knipogen te ontdekken en er wordt net voldoende informatie vrijgegeven om uit te kijken naar het tweede (en daaropvolgende volgende) deel. Minpunt? Ja, het afschuwelijke sikje van het hoofdpersonage. Afscheren!

___________________________

___________________________