Narvalo

Tekenaar: Juszezak Erik
Scenarist: Pennetier Yannick Le
Uitgeverij: Dargaud

Op hier en daar een (voortijdig) afgebroken samenwerking met een grote naam na (Hausman, Franquin, Morris, Andreas, Yslaire), kent Yann eigenlijk amper een superverkopende, langlopende stripreeks. De intussen tot cultreeks verheven De Onnoembaren en de naar het soft-erotisch neigende Pin-Up — waar net een nieuw deel van verscheen — blijven zijn belangrijkste wapenfeiten. Met Narvalo poogde hij aanvankelijk een actiereeks te schrijven in het genre van Largo Winch, waar net ook al een nieuw deel van verscheen, maar dat pakte anders uit, zo gaf hij toe. Yann kon het echter niet laten om een interessant gegeven, dat van een autonoom boorplatform, te ‘vermooschen’. Zo verzandt hij in eerder gemaakte fouten door zijn documentatiedrang te etaleren in nietszeggende achtergrond- en hightechpraatjes (hier liep onder andere De Sterrenjagers op vast) of terug te grijpen naar inside jokes (jammer voor Yoni) en running jokes. Ja, in zowat elke Yann-strip komt dus een homoseksueel voor; in Narvalo is het potdomme een compleet kunstmatig eiland vol mannenhatende lesbo’s. Jij kan beter, Yann. Ofwel kennen we je trucjes te goed.

Het team huurlingen onder leiding van de met een dramatisch verleden behepte Bob Narvalo landen op Zeeland, een voormalig boorplatform dat bestuurd wordt als een ministaatje. De zelfbenoemde prins Akim Cey vreest om een bepaalde reden voor zijn leven en het team van Narvalo mag voor babysitter opdraven. Na een aanval op het platform vlucht een bont gezelschap naar een bevriende ministaat onder de vleugels van Ceys voormalige echtgenote en de thans niet geheel overtuigde lesbienne Grizzie Zoppini. Daar zijn ze ook niet veilig, zo zal blijken. Maar kom, daarna wenkt het einde al en word je een vervolg en einde in het volgende deel belooft.

Tekenaar Erik Juszézak doet wat er van hem allicht verwacht wordt: professioneel tekenwerk afleveren. Wie het echter nader in detail bekijkt, merkt dat de fantastische Jean-Jacques Chagnaud (inkleurder van onder andere Over de Grenzen van de Tijd…, Het Kruis van Cazenac, Malemort, Vae Victis!) eigenlijk de meubels redt. Toch vinden we Juszezak geen onverdienstelijke tekenaar. Helaas snelt de pech hem achterna. Narvalo had ten eerste al veel eerder moeten verschijnen, maar een drukfout verlaatte de release. Juszézaks nochtans brute en daardoor opmerkelijke Oki is dan weer stopgezet — we vallen in herhaling, maar bij Arboris verscheen net het laatste deel — terwijl zijn deelname aan Pandora Box is uitgesteld naar december. Of het met Narvalo lukt om door te breken, durven we te betwijfelen. Voor wie echter in is voor een half uurtje entertainment zonder meer, met hier en daar een geestig, maar clichématig onderonsje, haalt met Narvalo 1 een album in huis dat aan die voorwaarden ruimschoots voldoet.

___________________________

___________________________