Het Wolkenvolk

Tekenaar: Schlüter Ralf
Scenarist: Krehl Yann, Meyer Kai
Uitgever: Dark Dragon Books

“Vliegende zwaardvechters, machtige draken en onsterfelijke magiërs in het oude China”, lazen we op de backcover van het eerste deel van deze gloednieuwe fantasyreeks. De goesting om eraan te beginnen vervloog ogenblikkelijk. Hebben we dit al niet veelvuldig gelezen in andere vormen? Daedalus publiceerde kortgeleden deel 2 van Drakendynastie met enkele van bovenstaande elementen. Boy, kregen wij even ongelijk toen we een tiental pagina’s hadden gelezen. Dit is goed… dit is echt goed.

In een naschrift verstopt de Duitse schrijver Kai Meyer, op wiens romantrilogie deze stripversie is gebaseerd, zijn inspiratie niet: het Wuxia-genre (van regelrechte Aziatische B- tot Z-films uit de jaren 1960 tot hippere varianten als Hero en Ashes of Time), tweederangs kungfuboeken uit de jaren 1970, enzovoort. Meyer klutste dat bij elkaar en schoeide het op een meer Europese leest door een hoofdpersonage te kiezen met een Europese (Italiaanse zelfs) achtergrond. Als buitenstaander wordt hij geconfronteerd met de Chinese mythologie en cultuur. Een verstandige keuze want zoiets als Drakendynastie — waar je als lezer plompverloren in het oude China wordt gedropt — is een moeizamere leesklus.

We maken kennis met Niccolo, een jongen die als paria leeft op een in de wolken gevestigd, zwevend eiland. Het vermogen om te zweven, haalt het Wolkenvolk uit immense etherpompen. En die ether is de uitgestoten adem van draken. Nu er een tekort komt aan ether, dreigt het wolkeneiland verwoest te worden. Hertog Jacopo de Medici komt Niccolo verzoeken om met de Chinezen (over wiens land het wolkeneiland net zweeft) te onderhandelen, want is China niet het land van de draken? Niccolo’s vader was de enige die enkele talen op aarde meester was en daar stak Niccolo wat van op. En zo onderneemt de jongen een queeste in een land dat hij niet kent. Hij komt er onder meer een zwevende krijgster tegen en een rare snuiter met geheugenverlies die een onnozel drakenkostuum draagt dat aan hem is vergroeid. Bij elke queeste in een fantasyverhaal horen te overbruggen natuurlijke hindernissen en obstakels, monsterlijke wezens en knappe meisjes. Dat is hier niet anders. Als toemaatje is er een imposant in beeld gebrachte, weergaloze eindscène met een hoog filmische waarde.

Het tekenwerk viel ons aanvankelijk tegen. Er zit een bepaalde schetsmatigheid in die ook al in de reeks Samoerai aanwezig is. Nochtans wist Samoerai ons na verloop van tijd helemaal te overtuigen. Het Wolkenvolk mist dus nog wat verfijning, maar je zal merken dat je eventuele matige afkeer snel zal verdwijnen vanaf het moment dat Niccolo zijn ogen opent in het oude China.

1.200 romanpagina’s verwerken naar een zesdelige stripreeks van ongeveer 400 pagina’s is een prestatie, vindt Kai Meyer. Zonder het origineel gelezen te hebben, denken we dat die adaptatie bijzonder goed is gelukt zonder dat daarvoor lange tekstflarden nodig zijn, een handicap waar andere stripadaptaties vaak aan lijden. Ook een pluspunt trouwens, de dialogen lezen lekker vlot weg. Ze knetteren door hun bondigheid en verschaffen je alle bijkomende uitleg zonder daarbij té uitleggerig te zijn. Een hele kunst, geloof ons.

___________________________

___________________________