Emma En Charlotte

Tekenaar: Sayaphoum Lena
Scenarist: Hamon Jérôme
Uitgeverij: Dargaud

Twee zusjes dromen ervan prima ballerina te worden. De oudste van de twee slaagt echter niet in een toelatingsproef voor een gerenommeerde school en slaat plots aan het twijfelen. Is balletdansen wel wat zij wil of vertolkt ze de droom van haar moeder? Via een leuke jongen leert ze hiphop kennen en duikt alsnog de passie voor het dansen op, maar dan krijgt ze een nieuwe opdoffer te verwerken.

Nee, dit verhaal over gebroken dromen en een uitweg (of omweg?) via een andere cultuur wint allerminst originaliteitsprijzen. Er zijn gewoon al te veel gelikte en strak gechoreografeerde Hollywoodproducties die er een afzonderlijk genre van hebben gemaakt. Zelfs het rijmen van ballet met hiphop kennen al voorbeelden, denk maar aan Step Up. Geen originaliteitsprijs dus, maar wel een schoonheidsprijs, want de tekeningen van Lena Sayaphoum (van alle markten thuis in de animatiewereld, onder meer voor de film Asterix en de Romeinse Lusthof) zijn even zacht als het verhaal van Jérôme Hamon sereen verteld is. Sereen, maar daarom niet gespeend van het kritiek op het doordrijven van dromen en verwachtingen, hoewel zelfs dat mindere kantje van ouders minzaam wordt gecounterd en bijgestuurd.

Kom, Emma en Charlotte beantwoordt aan alle formules, maar daarom is de grote ogenstrip (zo’n beetje de hippere euromangavariant van de klassieke, Franco-Belgische dikke neuzenstrip) per definitie geen wegwerpproduct. Je kan je inleven in de meisjes en hun ouders. Thema’s als verliefheid en (heel eventjes toch) pesten komen net zo goed aan bod. Deze formulestrip is ideaal voer voor tienermeisjes en voor ouders die soms eens bijgepraat moeten worden over hoe ze met tienerdochters moeten omgaan.

___________________________

___________________________