Duizend En Meer Nachten

Tekenaar: Reculé Henri-Joseph
Scenarist: Desberg Stephen
Uitgeverij: Lombard

Er was eens… beginnen niet alle mooie verhalen, zo?… Er was eens een jonge Arabische vrouw die de hoofden van alle jongemannen uit een woestijnstadje tilt deed slaan. Haar ongekende schoonheid kwam ook een machtswellustige griffioen ter ore. En ja hoor, het steenrijke monster verloor zijn hart aan haar. Maar hoe zou ze reageren op zijn lelijkheid? Op een nacht kon hij zich niet meer beheersen en ontvoerde haar. Nu is ze van hem. Eeuwig en altijd! Maar de trotse vrouw liet zich niet kennen en wees hem voortdurend af. In al zijn stunteligheid verminkte de griffioen de fragiele schoonheid van zijn geliefde. Hoe kon dit gebeuren? Hoe kon hij dit vermijden? Hoe kon hij zijn gekrenkte trots overleven? Een venijnige djinn bracht raad en verkocht hem een machtig juweel. De drager ervan wordt onbewust de vrouw van jouw dromen. En de rest vertellen we je ooit nog wel eens… Bam. Boeken toe. Slaapwel.

Dit sprookje kon een legende zijn die het lieftallige haremmeisje Sheherazade ooit verteld had aan haar koning tijdens een van haar duizend en een boeiende vertelnachten. Maar dat was het niet! Dit verhaal was echt en vandaag wil een verminkte Sheherazade zelf dit juweel hebben! Samen met haar vijf andere legendarische kompanen (onder wiede gauwdief Ali Baba die zijn immense fortuin had verbrast) gaan ze op pad. Elk van hen heeft zo zijn reden om dit mythische juweel te bmachtigen, maar alleen als ze samenwerken, maken ze een kans.

Zie je hem? Zie je hem? Ja, dat is ‘m echt. Eindelijk hebben we nog eens een brede glimlach op ons gezicht bij deze Stephen Desberg. Niet dat deze Duizend en Meer Nachten dé strip van het jaar is, maar we hebben wel het gevoel dat de scenarist opnieuw in een creatieve periode zit. Na het onderhoudende Golden Dogs en het prima laatste tweeluik van Black Op is deze er weer bonk op. De idee om de gevallen, grote helden van de Arabische sprookjes samen op pad te sturen, is gewoonweg een prima vondst.

Voor dit drieluik gaat de Amerikaanse Belg opnieuw in zee met vaste kompaan Henri Reculé (Cassio, Het Laatste Jungleboek, Empire USA). Als vanouds schittert de Chileense Belg in de decors die hij uitgebreid op zijn computer tekent en achteraf volop integreert in zijn tekeningen. Maar deze keer legt hij zich ook toe op de personages. Na een aarzelende start met nogal wat profieltekeningen, smijt hij zich en zien we het betere werk. Zijn karakters krijgen een eigen smoel waardoor de saga aan kracht wint. En aangezien één plus één drie is…

Neem het van ons aan. We zouden ons al zwaar moeten vergissen als deze Duizend en Meer Nachten niet het verkoopsucces wordt van deze zomer. Inch Allah!

___________________________