De Verdwaalde Kapitein

 

De.Verdwaalde.Kapitein

Tekenaar: Terpant Jacques
Scenarist: Terpant Jacques
Uitgeverij: Silvester

In de achttiende eeuw strekte het Franse rijk zich ook uit over Noord-Amerika waar nog altijd de Franse invloed merkbaar is in Frans sprekend Canada en steden als New Orleans en St. Louis in de Verenigde Staten. De Fransen schoten goed op met de indiaanse stammen. Ze leefden ermee samen, dreven er handel mee en sommigen onder hen trouwden zelfs met indiaansen en kweekten kindjes. Er was wederzijds respect. Maar toen verloor moederland Frankrijk de Zevenjarige Oorlog en moest het volgens het verdrag van Parijs alle kolonies, handelsposten en forten overdragen aan de Britten. Het zorgde er mee voor dat de VS nu een Engelstalig gebied is en niet Spaans- of Franstalig.

De enige Franse kapitein in het Fort de Chartres ziet de ontwikkelingen met lede ogen aan en vraagt zich met velen af wat er nu moet gebeuren. De eensgezindheid tussen de Franse kolonisten en hun indiaanse broeders is nog steeds groot en er komen schermutselingen tegen Britse veroveraars. De indianen willen oorlog voeren tegen de nieuwkomers terwijl de Fransen in feite de bevelen van hun overzeese oversten en koning moeten volgen.

De aanpak van Jacques Terpant is te academisch om werkelijk te boeien. De historische en goed gedocumenteerde achtergrond brengt ons heel wat bij (het spoorde ons zelfs aan om achteraf op Wikipedia nog wat extra info te lezen), maar het kan niet zo eenzijdig zijn zoals Terpant het wil laten uitschijnen. Het is extreem goed versus extreem slecht en dat ondermijnt de geloofwaardigheid van het geheel. Die starre visie strekt zich zelfs uit in het (saaie) artikel achterin het album waarin een verwijtende toon wordt aangeslagen. Hij laat ook steken vallen in zijn realisme, maar tegelijk maskeert hij het voortreffelijk en slim met een degelijk geschilderde inkleuring.

De Verdwaalde Kapitein is toch wat een tegenvaller in vergelijking met het semi-mysterieuze Zeven Ruiters van Terpant, weliswaar gebaseerd op een roman van iemand anders. Maar het eerste deel kan net zo goed een albumlange inleiding zijn voor het vervolg van het tweeluik waarin avontuur en drama meer op de voorgrond komen te staan. Daar ziet het er toch naar uit volgens de laatste pagina’s van deel 1… Allez, we zullen weer wachten om een eindoordeel te vellen tot we dat album ook gelezen hebben

___________________________

___________________________

___________________________