De Roofdierenclub

Tekenaar: Dupré Steven
Scenarist: Mangin Valérie
Uitgeverij: Casterman

Kijk eens! Ja, kijk eens goed! Kijk naar de rechterbovenhoek van pagina 3! Heb je het gezien? Daar, aan de rand van die overzichtsscène? De intrieste blik van dat eenzame meisje? Daaraan herken je een vintage Steven Dupré. Waar andere tekenaars een dergelijk gezicht laten opgaan in de naamloze massa, acht hij het belangrijk genoeg om elk detail onder onze aandacht te brengen. We schatten de man dan ook hoog in als tekenaar, heel hoog zelfs…

Als Dupré de laatste maanden in het nieuws kwam, was het niet altijd op een positieve manier: de aanslepende scenarioperikelen bij Kaamelott (deel 8 is nu alweer uitgesteld naar 2017), het stopzetten van zijn eigen Midgard en zijn verhuis naar Spanje, al blijkt dat laatste feit wel mee te vallen.

We waren dus meer dan aangenaam verrast dat deze Roofdierenclub naar Duprése normen vrij snel in de winkelrekken lag. Het verhaal is van Valérie Mangin die graag fantasy- en historische scenario’s afwisselt en hier eenzelfde setting hanteert als Stephen Desberg en Griffo bij hun Golden Dogs. We volgen de upstairs-downstairs-perikelen van de rijke Londense familie Shepherd en lijken ons even in het Aalst van priester Daens te bevinden, inclusief kinderarbeid, weefgetouwen en straatschoffies. Heel de tijd voel je echter een soort van onderhuidse spanning in het scenario en dit leidt tot een onverwachte, zinderende apotheose.

Dupré lijkt zich uitermate goed te amuseren met het verhaal en goochelt met perspectiefwisselingen en een inventieve pagina-indeling. Door zwart als achtergrondkleur voor de pagina’s te gebruiken, wordt de somberheid van het verhaal nog eens extra benadrukt. De afwikkeling van het verhaal krijgen we in een tweede deel voor de kiezen. Voor ons mogen de auteurs in elk geval al hun andere projecten op een zijspoor rangeren ten voordele van deze pakkende, gitzwarte vertelling.

Of we in het geval van Dupré op dit eigenste moment al van een comeback moeten spreken, is misschien op het randje. Feit is dat de tekenaar met het nodige bazuingeschal zijn prominente plek in de stripzaken terug opeist. En als we volgend weekend live in de buurt van Borough Market rondlopen, gaan we die plaats toch met net iets andere ogen bekijken. Benieuwd of de obligate koude rillingen ook dan weer van de partij zullen zijn…

___________________________

___________________________