De Ridders Van Heliopolis

Tekenaar: Petiqueux Jérémy
Scenarist: Jodorowsky Alejandro
Uitgeverij: Ballon Media

Ons alchemistenhart (en op gemakkelijk geld beluste hart) klopte sneller dan ooit tevoren. Eindelijk een stripreeks in vier delen die ons via de vier gekende fasen zou leiden naar de steen der wijzen. Onze distilleerkolf staat al klaar.

We starten alvast met een initiatierite in Noord-Spanje in de geheime tempel van de Ridders van Heliopolis. Daar zien we hoe 17, leerling (of is het leerlinge), van meester Tadeo erin slaagt zich hermafrodietgewijs te onderscheiden. 17 blijkt echter Lodewijk XVII te zijn, de rechtmatige troonopvolger van Frankrijk, en zijn ouders zijn werkelijk tot het uiterste gegaan om hun nageslacht te verzekeren. Denk hierbij aan een dode pauw, een veer, een bakkersdochter en een psycholoog. Neen, meer verklappen we niet. In tegenstelling tot Lodewijk XVI en Marie-Antoinette kan 17 dankzij zijn halfbroer zijn guillotinelot ontlopen en zo de kans krijgen om de eerste zwarte fase — negrido — af te maken en graaf Asiamar te worden. Oud goud is nu echter nodig om de witte fase te bereiken.

Alejandro Jodorowsky (zie ook De Incal, De Metabaronnen, Bouncer en zoveel meer) heeft op zijn minst een origineel scenario afgeleverd. Pure fantasy afgewisseld met geschiedkundige feiten en hier en daar een beetje over the top hebben we altijd al kunnen smaken. Ook de nodige dramatiek, passie en humor is aanwezig. Kortom, de regisseur in Jodorowsky leverde een verhaal in een dertiental mooi in beeld gebrachte scènes op.

De onmiskenbare tekenkwaliteiten van Jérémy Petiqueux (Baracuda en medewerking aan De Klaagzang van de Verloren Gewesten en Murena) en de mooie inkleuring zorgen voor een zeer mooi plaatjesboek. Het moet niet altijd een doorwrocht meesterwerk zijn.

Alle voortekens zijn er voor een geslaagd quadruplet.

___________________________

___________________________