De Kiekeboes – De Beste 10 Volgens Merho

 

De.Kiekeboes.De .Beste .10.Volgens.Merho

Tekenaar: Merhottein Rob
Scenarist: Merhottein Rob
Uitgeverij: Gazet van Antwerpen, Het Belang van Limburg, Standaard

De strip verscheen voor het eerst in Het Laatste Nieuws en De Nieuwe Gazet op 15 februari 1977. Merhottein (pseudoniem: Merho) was toen 29 jaar. De albums werden uitgegeven door J. Hoste en vanaf album 46 door Standaard Uitgeverij. Ondertussen verschijnt de strip in voorpublicatie in de kranten Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg.

Begin jaren zeventig had Merho al eens geprobeerd om met de personages uit het poppenspel Kiekeboe van zijn broer Walter een stripverhaal te maken. De poging bleef beperkt tot acht pagina’s. De tweede poging was geslaagder, met het verschijnen van het eerste Kiekeboe-album: De Wollebollen.

Geleidelijk aan werd het werk steeds meer overgenomen door de assistenten zoals Thomas Du Caju en Kristof Fagard. Op 18 februari 2004 verscheen het honderdste album in de reeks, 27 jaar en 3 dagen na de eerste verschijning op 15 februari 1977.

Het boek “Kiekeboe 30 jaar” verscheen op 15 februari 2007 naar aanleiding van het 30-jarig bestaan van Kiekeboe. Een boek van ruim 90 pagina’s met artikels en informatie over de reeks, de medewerkers, de personages en hoe een strip tot stand komt.

In het najaar van 2008 kwam het naslagwerk “Kiekepedia” uit. In dit boek staan alle personages uit de reeks opgesomd, allemaal met hun eigen identiteit, afbeelding en naamsverklaring.

De stripreeks Kiekeboe kreeg vanaf het 125e album (2010) een grondige restyling. De reeks heette voortaan “De Kiekeboes” en ook het formaat van de albums werd veranderd, ze kregen de A4-grootte. Volgens de uitgeverij was de naamsverandering nodig omdat de naam “Kiekeboe” niet aansloeg in Nederland. Daar werd de naam als te kinderachtig beschouwd.[1] Volgens Merho is de nieuwe vormgeving en titel de logische nieuwe stap en heeft de verandering niet zozeer met de verkoop buiten België te maken.[2]

Vanaf 2014 doet Merho het rustiger aan en verschijnen er geen 4 albums per jaar meer.[3] In december 2018 (en nazinderend tot in maart) grote paniek in het Vlaamse striplandschap: Merho gaat met pensioen! Of dat nieuws brachten de verschillende persagentschappen dan toch.[4]

in 2018 verhuisde Merho en zijn tekenstudio van Zoersel naar Brasschaat. Het was toen al duidelijk dat de reeks niet meer op dezelfde manier zou worden gemaakt, hij zou immers zijn ploeg medewerkers uitbreiden. Wat de pers toen niet wist, was dat de geestelijke vader en Standaard Uitgeverij achter de schermen al volop werkten aan het nieuwe team. De ongelukkige artikels strooiden dus behoorlijk wat roet in het eten, met een lawine aan sollicitaties.

Merho zelf zal zich toespitsen op de redactie van de scenario’s en de eindcontrole. Met die beweging wil hij het aantal afgewerkte albums per jaar terug opvoeren, zonder aan kwaliteit te verliezen. De Inkleuring is nog steeds aan de hand van dochter Ine Merhottein. Daarbuiten zien we vooral oude bekenden terugkomen, zij het dan in een vastere bezetting. Een scenario van Merho en met de tekenhand van Thomas Du Caju en de digitale inkt voor deze albums vloeit uit de pen van Jos Vanspauwen. Voor 2020 staan er albums op de planken, scenario van Peter Van Gucht, waar Kristof Fagard een verhaal uit destilleert en digitaal uitwerkt onder supervisie van Merho.

___________________________

___________________________

___________________________