Cross Fire

 

Cross.Fire

Tekenaar: Chan Pierre-Mony
Scenarist: Sala Jean-Luc
Uitgever : Saga

In de proloog zien we hoe een tempeliersorde in de Franse havenstad la Rochelle nog net op tijd belangrijke relieken in veiligheid kan brengen door ze in te laden op een wegvarend schip. Het jaar is 1307. Een moment later valt het leger van de paus en de koning de stad binnen. De achterblijvende tempelridders moeten het bekopen met hun leven. In de daaropvolgende scène wordt de actie verlegd naar het heden, naar Nova Scotia in Canada. Een oudere man en de jonge Sofia d’Agostino vormen samen een team dat in opdracht van monseigneur Marchesi uit het Vaticaan een archeologische site in het oog houdt. Daar wordt vermoedelijk een schat verborgen. De missie loopt faliekant af. Sofia verliest haar partner. Er wordt beslist de gewonde Sofia een lijfwacht toe te vertrouwen. Die komt uit het maffiamilieu want een oude vriend van de monseigneur is hem nog een dienst verschuldigd. Die lijfwacht, Angelo Constanza, kan effectief zijn mannetje staan, maar met zijn beschermelinge schiet hij niet meteen op. Zij moet niets weten van zijn doorzichtige avances. De twee wacht nu een nieuwe missie om een spraakmakende onthulling van een document te voorkomen. Sofia doet niet anders dan in opdracht van het ‘zwarte kabinet’ van het Vaticaan de wereld rondreizen om te infiltreren in musea of bij privépersonen om ervoor te zorgen dat dergelijke religieuze documenten niet in verkeerde handen vallen. Nu gaat het om een wel heel bijzonder document dat de katholieke leer op zijn grondvesten kan doen daveren. Sofia reist met haar lijfwacht, in se haar nieuwe partner, naar Jeruzalem om via een eeuwenoude ondergrondse tunnel haar doel te bereiken. Maar de vijand ligt op de loer.

We hadden intussen schoon genoeg van alle soorten geheimen die het Vaticaan in strips, boeken, tv-reeksen en films wil verborgen houden. Niet zozeer de inhoud van testamenten, evangelies of het bestaan van verwanten van Jezus Christus wekte onderhand een geeuw op, maar veeleer de overdreven ernst van de personages stootte af. Cross Fire is veel frisser, energieker en komischer. Het geruzie tussen Sofia en Angelo is lang niet origineel, wel prettig. Het genre is bovendien veeleer in te vullen als actie dan als esoterisch gelul.

De coole tekenstijl oogt heel spontaan en etaleert duidelijk enkele manga-invloeden. Die manifesteren zich af en toe in vluchtlijntjes en iets wijder opengesperde monden en ogen, maar dan enkel wanneer bepaalde overdreven reacties daarom vragen. En het volgende valt ons ook wel mee van Pierre-Mony Chan: hij is een billenman en kan er wat van.

Met Operatie Judas is de nieuwe reeks Cross Fire veelbelovend ingezet. De noodzakelijke uitlegscènes betekenen geen saai oponthoud waardoor het verhaal supervlot wegleest.

___________________________

___________________________

___________________________