Buck Danny Classic

Tekenaar: Arroyo Jean-Michel
Scenarist: Zumbiehl Frédéric
Uitgever: Dupuis

Het zijn bij momenten verwarrende striptijden. Waar nieuwe reeksen soms bijzonder weinig kansen krijgen en voortijdig van het striptoneel verdwijnen, kennen de gouwe ouwe reeksen een revival. De integrales van Roodbaard zijn een succes. Ravian en Laureline kent een deftige afzet, en iedereen lijkt meer op de kar van de geschiedenis van het beeldverhaal te springen. Een derde fenomeen is het nieuw leven inblazen van oude reeksen. Michel Vaillant is een voorbeeld van een prachtige doorstart van een monumentale reeks. Goed, nu Buck Danny dus… Eerder nam Frédéric Zumbiehl al de fakkel over van Francis Bergése als scenarist van de hoofdreeks wat resulteerde in vakmanschap maar niet meteen voor een grote aardverschuiving zorgde. Met De Avonturen van Buck Danny “Classics” mag Zumbiehl het nog eens overdoen en mocht hij naar zijn illustere voorgangers kijken uit de begindagen van de reeks.

We schrijven het midden van de Koreaanse oorlog (1950-1953). De Amerikaanse luchtmacht tracht heer en meester te blijven over het Koreaanse luchtruim. De F 86 Sabre moet het hierbij opnemen tegen de MIG 15. Deze laatste is in alle opzichten superieur aan de Amerikaanse toestellen. Enkel de matige Chinese en Koreaanse piloten behoeden de Amerikanen van een nederlaag. Kolonel Buck Danny, majoor Tumbler en luitenant Sonny Tucson hebben een verbeterde versie van de Sabre getest. Deze testen zijn veelbelovend, tijd om te zien hoe het toestel zich in de strijd gedraagt. Op naar Korea dus. Inmiddels smeden de Russen onder leiding van kolonel Korsakov snode plannen. Binnenkort zullen er Russische toppiloten achter de stuurknuppel van de MIGs plaatsnemen. Bovendien zijn Russische spionnen geïnfiltreerd in de Amerikaanse luchtmacht en marine. Het plan van Buck Danny om af te rekenen met de Koreaanse luchtmacht dreigt letterlijk uit elkaar te vallen.

Aanvankelijk moet de lezer in het verhaal komen. Het lijkt wel alsof Zumbiehl het even te goed/gedetailleerd wil doen, alsof hij zijn voorgangers wil overklassen. Dit leidt tot een overload aan informatie — met een hoofdpijn veroorzakende, kleine lettering waarbij de letters tegen elkaar plakken — waardoor de vaart even uit het verhaal verloren gaat. Gelukkig betert dit snel en rollen we in een spannend verhaal dat schitterend de sfeer van de koude oorlog weergeeft. Spionage, sabotage, Ivan die achter elke hoek loert,… Gelukkig wordt de overwegend realistische toon als vanouds onderbroken door Sonny Tucson die voor een komische noot zorgt.

Jean-Michel Arroyo is voor de meesten van ons een volslagen onbekende. Niettemin geeft hij met dit Buck Danny-album een visitekaartje af dat kan tellen. Het tekenwerk doet heerlijk jaren 1950 aan en is enorm geloofwaardig. Wat dit betreft kunnen we bijna zeggen dat het origineel verbleekt (wat zeker met de moderne inkleuring te maken heeft).

Wat ons betreft was dit een geslaagde “klassieke” missie van Buck Danny. We kunnen haast niet wachten op het vervolg, en hopen nog veel van deze klassiekers voor de kiezen te krijgen. Je zou bijna hopen dat nog meer reeksen back to basics gaan.

___________________________

___________________________