Alex Senator

Tekenaar: Démarez Thierry
Scenarist: Mangin Valérie
Uitgever : Casterman

Er is leven na de dood, dat weten we nu wel zeker! Nooit hadden we gedacht dat grootmeester Jacques Martin zich na de minder positieve respons op zijn geesteskind Alex echt letterlijk in zijn graf zou omdraaien… of toch tenminste vanuit de donkere Onderwereld zijn inspiratie naar een aantal stripmakers zou doorblazen. Wellicht bereikte hem via Hermes, de boodschapper van de goden, het bericht dat Ken Broeders (Apostata), Enrico Marini (De Adelaars Van Rome), Philippe Delaby en Jean Dufaux (Murena) zijn jarenlange monopolie op de ‘Romeinenstrip’ op overtuigende wijze aan het veroveren waren. Via een droom — zo doen de gestorvenen dat volgens de Grieks – Romeinse mythologie — inspireerde hij Valérie Mangin om die wufte Alex eindelijk eens volwassen te maken, pakweg dertig jaar ouder. En Mangin nam nog een radicale beslissing door dat zielige vriendje Enak naar het pierenland te sturen. Of is hij alleen maar vermist? En terwijl we toch bezig zijn: waarom niet Alex opzadelen met twee koters, eentje van hemzelf en eentje van zijn Egyptisch vriendje, beide heren zijn dus in die dertig jaar toch van straat geraakt.

Maar net zoals Sidonia en Lambik bij testament van Willy Vandersteen nooit mogen huwen, mag ook zeker geen vrouw naast de zijde van Alex staan. Zoals altijd blijft de blonde, tot Romein genaturaliseerde Galliër het gezag van het Imperium trouw. Deze keer moet hij keizer Augustus helpen bij het oplossen van een aantal mysterieuze moorden die gepleegd lijken te zijn door de klauwen van adelaars. Neen, niet de Zwarte Klauw en ook geen De Adelaars Van Rome.

Ook de minder bekende tekenaar Thierry Démarez heeft goed opgelet en het Martinsiaanse Rome een stevige beurt gegeven: gedaan met de smetteloze toga’s, de cleane straatjes en Jommekeskopjes van de Romeinen. Zo krijgen we deze keer grauw realisme voorgeschoteld: verminkte en lelijke koppen (hoewel dat soms ook een beetje aan de tekenaar ligt, moeten we toegeven), vuile achterbuurten, zoals we dat bij Broeders en Marini uitvoerig kunnen zien. Het Rome van keizer Augustus was inderdaad een miljoenenstad die meer deed denken aan het hedendaagse Calcutta dan New York. Maar niet alleen het decor mag er zijn, ook de uniformen, kledij, inrichting van de huizen tonen dat hier grondige research is verricht. Voor wie het nog niet duidelijk is, hogere machten zijn hier zeker aan het werk geweest!

Bovendien is ook de opvolging verzekerd, het zou ons niet verwonderen als de zonen van Alex en Enak keizer Nero nog tegen het lijf zouden lopen, of Murena, je weet maar nooit. Zo’n vaart zal het wellicht nog niet lopen, laten we eerst het tweede deel van Alex Senator afwachten, want de cliffhanger waarmee het eerste deel eindigt, doet reikhalzend uitkijken naar het vervolg.

Welkom in de eenentwintigste eeuw, Alex!

___________________________