Ria Kronieken Van Het Licht

Tekenaar: Kiecker Thorsten
Scenarist: Kiecker Thorsten, Pullin Fred, Pullin Mary
Uitgever : Silvester

In het koninkrijk Tenebra leven wonderlijke en kleurrijke volkeren leven. De Morks hebben pompoenenhoofden, de Ojo’s zien eruit als padden op stompe voetjes met vleugeltjes. Het hoofdpersonage Loan is de laatste van zijn stam, de Tuscas. Zijn soortgenoten werden allen over d ekling gejaagd door minder lief uitziende schepsels. Loan is energiek en is volgens het extra katern met personagevoorstellingen en schetsen agressief van nature met een jagersinstinct. Op de vlucht voor een Ta-ark tijdens de jacht, komt hij in een onderaardse grot terecht waar net de mooie Ria in haar cocon ontwaakt. Ze zijn op slag verliefd. Ria is de dochter van de laatste koningin van het Licht. Haar ontwikkeling in de cocon werd drastisch verstoord zodat ze nog niet alle kennis en krachten van haar voorouders kreeg toegediend. Ze kan niet eens spreken. Ondertussen worden de vrije stammen bedreigd met onderwerping door kwade krachten die hen tot slaven willen maken. Een klein groepje verzamelt zich rond de mysterieuze Uri, afkomstig van de aarde, en zijn adoptiefzoon Loan. En met Ria in het spel is er een extra troef die Noctus, de Krijgsheer van het Duister, liever ziet uitgeroeid. Hij nam namelijk de macht over in de Toren van het Licht waar Ria’s ouders tevoren heersten.

De vaart zit er meteen goed in. Niet moeilijk als je je personages letterlijk laat hollen. In de rustpauzes worden de kantlijnen uitgezet en ontplooit de intrige zich. Het is soms een hele boterham en het extra katern maakt duidelijk dat er nog meer wendingen op komst zijn. Het dreigt daarom een opstapeling te worden van te veel gegevens waar fantasyreeksen zich al eens aan bezondigen, toch zeker in dit eerste deel. Het verhaal eindigt nogal abrupt, weliswaar met een cliffhanger, maar zonder uitnodiging om het volgende deel te lezen.

Dat vervolg zullen we beslist lezen, al was het maar voor de sublieme tekeningen met spectaculaire scènes van Duitser Thorsten Kiecker. De invloeden van Sky-Doll of in het algemeen de betere handmatig getekende tekenfilms laten zich gelden in de personages. De uitwerking van decors, toestellen en kostumering is fantasievol. In de sfeervolle inkleuring sprankelt bovendien een mooi spel van licht en schaduwen. Grafisch dus een pareltje, voor het verhaal hopen we op een betere stroomlijning in de volgende delen.

___________________________

___________________________