Requiem

Tekenaar: Alemanno Matteo
Scenarist: Drousie Benoît
Uitgever : Dupuis

Er zijn weinig zekerheden meer in het leven. Kerstmis, ja dat is er nog een. Ieder jaar komt kerstmis terug, altijd op dezelfde datum. Kerstmis, dat zijn familiefeesten, cadeautjes, maar ook het

obligate kersttoneel: Jozef, Maria, de drie koningen,… Het scenario is bepaald, alles ligt onherroepelijk vast.

Die zekerheid is ook het devies van de firma proTECTO. Immers, proTECTO bepaalt je leven. Ze bepalen hoelang je nog te gaan hebt en ze bepalen wanneer je sterft. Geen verrassingen, geen uitzonderingen. Daarvoor zorgen proTECTO’s werknemers wel: de beschermengelen enerzijds en anderzijds de Pietje-de-doods. Helaas is voor de 15-jarige Kim Vermaas haar tijd gekomen. Na het kersttoneel rent Kim met haar zusje blindelings de straat op. Daarbij wordt ze geschept door een aanstormende wagen. Kim wordt in coma weggevoerd naar het ziekenhuis. Haar beschermengel Lorenzo die even stond te suffen, staat perplex. Inmiddels is de Dood, een kwieke tante, op weg naar een volgend slachtoffer: een eenzame student op de campus. Examenperiode, weet je wel.

Requiem is een leuke verademing in het huidige stripaanbod. Hoewel het basisthema niet nieuw is, levert Zidrou hier een vlot lezend verhaal af, vol subtiele zwarte humor en dubbele bodems. Je zou haast willen vergeten dat die man tot op heden zijn geld verdient met prentjesboeken als Dokus de Leerling, De Boss en De Kannibrallen. Debutant Matteo, in een vorig leven architect, toont zich een vlugge leerling. Zijn stijl zweeft ergens tussen de vroege Griffo (S.O.S. Geluk) en de ritmische Mezzomo (Luka), maar naarmate de pagina’s voorbijvliegen zie je de tekeningen zo groeien naar het beste van Rossi (De Cyclus van de Twee Horizonten, Julius Antoine).

Requiem is op alle vlakken een verrassende reeks met toekomst. Een leuke nieuwkomer voor het kwalitatieve Spotlight-fonds. Er zijn nog zekerheden in het leven.

___________________________

___________________________