Donald Duck als…

 

Donald Duck als

Tekenaar: Barks Carl, Jippes Daan, Don Rosa
Scenarist: Barks Carl, Don Rosa
Uitgever : Oberon, Sanoma

De beste verhalen van Donald Duck is een stripreeks over het Disneypersonage Donald Duck, met uitsluitend werk van de Amerikaanse striptekenaar Carl Barks. De reeks liep vanaf 1975, en stopte in 2010. Er zijn 135 albums verschenen. De stripserie heette eerst De beste verhalen uit het weekblad Donald Duck.

133 van de 135 posts/covers komen van de hand van de Nederlandse striptekenaar Daan Jippes. Kenmerkend aan de posts/covers is dat er altijd op staat: Donald Duck als en dan een beroep of iets anders wat hij uitbeeldt. Dit is niet altijd dezelfde titel van het openingsverhaal.

Oorspronkelijk verschenen in de reeks ‘De beste verhalen van Donald Duck’ voornamelijk strips rond Donald Duck, terwijl in de reeks ‘Oom Dagobert, avonturen van een steenrijke eend’ de verhalen verschenen waarin Dagobert Duck een hoofdrol speelde. In 1986 werd het roer echter omgegooid en vanaf deel 31 verschenen in de Oom Dagobert – reeks albums met het werk van andere tekenaars. De inhoud van de eerste dertig albums is in de loop van de tijd opgenomen in ‘De beste verhalen van Donald Duck’.

Carl Barks (Merrill, 27 maart 1901 – Grants Pass, 25 augustus 2000) was een Amerikaans striptekenaar die beroemd werd door het schrijven en tekenen van Donald Duck – verhalen. Het verkrijgen van die roem was op zich een prestatie, want Duck – verhalen werden oorspronkelijk altijd op naam van Disney gezet. Barks bedacht Duckstad en een groot deel van zijn bewoners.
Barks begon voor het bedrijf van Walt Disney (Disney Studios) te werken in 1935, een jaar na het debuut van Donald Duck. Hij werkte samen met anderen aan animatiefilms als Donald’s Nephews (1938), Donald’s Cousin Gus (1939), Timber , The Vanishing Private en The Plastics Inventor .

Barks nam in 1942 ontslag bij de Disney Studios. Niet alleen was hij ontevreden met het feit dat men alleen nog maar Donald – cartoons als oorlogspropaganda produceerde, maar ook de airconditioning bij Disney had hem bijna de das omgedaan. Barks verhuisde naar een warmer oord, even buiten Los Angeles, waar hij kippen begon te houden. Hij was van plan een eigen strip rond superhelden te maken, maar al snel kreeg hij bericht van Western Publishing, die in licentie van Disney Donald Duck – strips uitgaf. Barks stopte met de kippenhouderij en ging akkoord om verhalen te maken. Barks was de laagstbetaalde werknemer van Western, maar klaagde daar nooit over. Hij werd liever gewoon met rust gelaten.

Barks zou de daaropvolgende drie decennia verhalen maken, tot ruim na het bereiken van de pensioengerechtige leeftijd. Hij omringde Donald Duck met een bezetting van excentrieke en kleurrijke personages als ’s werelds rijkste eend Dagobert Duck, Donalds fortuinlijke neef Guus Geluk die samen met de driftige matroos dingt naar de hand van de mooie Katrien Duck, uitvinder Willie Wortel, de volhardende misdadigers de Zware Jongens, de heks Zwarte Magica, Dagoberts aartsrivaal Govert Goudglans en de verkennerachtige organisatie de Jonge Woudlopers.

Mensen die voor Disney werkten deden dat in redelijke anonimiteit: de verhalen waren voorzien van Walt Disneys naam en (soms) een kort identificatienummer. Lezers begonnen echter door te krijgen dat er verhalen waren die door hun kwaliteit met kop en schouders boven alle andere uitstaken. Ze begonnen te vermoeden dat deze het werk waren van één en dezelfde artiest en noemden deze the good Duck artist of the Duck man. Later kwam men er achter dat deze man Carl Barks heette.

Barks’ verhalen waren grappige avonturen met een donkere, defaitistische ondertoon. Barks toonde een afspiegeling van de harde (Amerikaanse) samenleving, waarin Donald als underdog in statusgevoelig Duckstad constant onder moordende sociale druk staat. Ze werden daardoor niet alleen bij kinderen, maar ook bij volwassenen populair. Ondanks dat Barks zelf weinig reisde liet hij zijn helden de hele wereld over trekken naar de meest afgelegen en schitterende locaties.

De invloed van Barks is moeilijk te bepalen. Zijn werk heeft in sommige landen, met name zijn vaderland de Verenigde Staten, nauwelijks erkenning gevonden, in andere landen, zoals Nederland, was en is het razend populair.

Onder de huidige schrijvers en tekenaars van Donald Duck – verhalen staat echter als een paal boven water dat Barks nog altijd hun meester is. Duck – makers als Keno Don Rosa, Daan Jippes en William van Horn zijn er trots op als zijn opvolgers erkenning te krijgen.

In Nederland kent vrijwel iedereen het ‘vrolijke weekblad’, de Donald Duck, en dit mag toch ook als de verdienste van Barks worden gezien; de redactie van het weekblad besloot al vroeg veel Barks – verhalen uit te brengen.

___________________________

___________________________

___________________________