De Verborgen Grenslijn

Tekenaar: Parras Juan Antonio
Scenarist: Juszezak Erik
Uitgever : Bee Dee

Vergeef ons dit truttige begin, maar steek het maar op de scenarist. John Coleridge is om een amoureuze reden Engeland ontvlucht (och, here) en verdient nu zijn boterham als gids en jager op het Afrikaanse continent. Een foto van een meesterschot op een neushoorn maakt hem beroemd in zijn voormalige thuisland. Hij is er een held over wie de kranten maar blijven schrijven. Coleridge is zich nochtans van geen kwaad bewust. Er zijn echter anderen die hem op de foto herkennen. En ze kunnen hem goed gebruiken ook. Er waart op dat moment een seriemoordenaar rond in het Victoriaanse Londen die zichzelf “De Slager” noemt. Hij voelt zich miskend door de grotere populariteit van Coleridge en daagt hem uit tot een duel. Coleridge wordt effectief ingezet in de jacht op de seriemoordenaar. Het onderzoek raakt op stoomtreinvaart.

Antonio Parras kennen we nog van de sf – reeks De Haas van Mars. Op eenzelfde elan gaat het eraan toe in De Verborgen Grenslijn al kiest scenarist Erik Juszézak (zelf tekenaar van Oki) voor het nieuwerwetse steampunkgenre. Laat ons dit redelijk nieuwe stripgenre niet nog eens uitleggen, er staat een heuse definitie op pagina 2. Duidelijk is dat Juszézak als geen ander de bepalingen van het genre beheerst, hierbij uitmuntend geholpen door Parras. De Verniaanse vervoersmiddelen zijn kien uitgedacht, maar hebben niet het cleane uitzicht zoals in andere strips in het genre. De vervoersmiddelen in dit stoomtijdperk zijn al langer in gebruik. Ze vertonen deuken, blutsen en verkleuringen. Parras’ personages eigenlijk ook. En als we hier nog verder over uitweiden, zouden we nog vergeten te vermelden hoe spannend het verhaal wel is. De personages zijn interessant neergezet of hebben nog heel wat in hun mars. Het slot zullen we kunnen lezen in het weldra te verschijnen tweede deel.

___________________________

___________________________